Epilog

             Czy ta historia odmieniła moje życie? Nawet bardzo. Ale teraz jestem szczęśliwym graczem FC Barcelony, ojcem, przyjacielem... Tak, postanowiliśmy z Cah zostać na razie przyjaciółmi. Jak do tego doszliśmy?

~~~~~

- Nie chcę was stracić. - Szepnąłem jej na ucho. Szczęśliwie wróciliśmy z Berlina. Rozpoczęły się wakacje.

- Nie stracisz. 

- Myślisz... Że moglibyśmy...

- Nie. - Straciłem całą nadzieję. - Nie teraz. - Dopowiedziała widząc moją minę.

- Czyli szansa jest.

- Spójrzmy na to realistycznie. Można by powiedzieć, że znamy się niecały miesiąc... Owszem, mamy dziecko, ale chyba nie jesteśmy na to gotowi. 

- Ja jestem!

- Ney, pomyśl. Chcesz być ze mną ze względu na Daviego. Oboje chcemy dla niego najlepiej, więc nie będzie dobrze, gdy zostaniemy parą. Zostańmy... Przyjaciółmi? - Wyciągnęła ku mnie swoją dłoń. Uścisnąłem ją delikatnie.

- Dla ciebie wszystko. - Zacytowałem tekst, od którego wszystko się zaczęło. Delikatnie się uśmiechnęła.

- Jeżeli chcesz, poszukam jakiegoś domu bliżej ciebie... Na pewno będziesz chciał widywać się z synem...

- Ja czegoś dla was poszukam... Ewentualnie do tego czasu możecie pomieszkać u mnie. 

- To nie jest dobry pomysł...

- Przyjaciele muszą sobie pomagać. - Wyszczerzyłem się do niej, na co odpowiedziała mi delikatnym uśmiechem. - A co do alimentów...

- Nie musisz nic płacić. Stać mnie na utrzymanie syna.

- O nie, nie, nie. Davi to mój jedyny syn, będę go rozpieszczał i będzie miał wszystko co najlepsze.

- Neymar...

Chwyciłem jej twarz w obie dłonie i skleiłem nasze wargi. Cah cicho jęknęła, ale nie odsuwała się. Starałem się włożyć w ten pocałunek wszystkie miotające mną uczucia... Miłość, radość, zadowolenie i ogromna wdzięczność. Tym razem to ja pierwszy oderwałem się od niej. Usta miała pięknie nabrzmiałe, oczy błyszczące.

- To chyba nie jest "przyjaźń". - Zakreśliła w powietrzu cudzysłów.

- Załóżmy, że naszą "Friend zone" zaczniemy od jutra. - Uśmiechnąłem się do niej delikatnie. - A teraz zapraszam do siebie na kolację. - Podałem jej dłoń, którą szybko ujęła i skierowaliśmy się do mojego domu.

~~~~~

Czego chcieć więcej? Mam wspaniałą pracę, pięknego syna i ukochaną przyjaciółkę, do tego matkę mojego dziecka. Owszem, wolałbym dzisiaj być z nią w związku... Ale chyba te powolne kroki, poznawanie się, to dobra decyzja. A przynajmniej mam taką nadzieję.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Chciałabym wam serdecznie podziękować :) Wiem, że długo wyczekiwaliście bloga o Neymarze, ten, nieco krótki, ale mam nadzieję, że choć trochę zaspokoiłam wasz głód :D

Ogromne podziękowania dla Kasi za wspaniałe tło :)

Zanim zaczniemy nowego bloga, mam do was mnóstwo pytań, proszę, abyście na nie odpowiedzieli.

1. W jakim czasie mam pisać bloga? Przeszły jak do tej pory, czy pomęczyć się z teraźniejszym?

2. Będziecie bardzo źli, gdy piłka nożna zejdzie na trzeci plan?

3. Wolelibyście krótki blog, czy długi?

4. Pisać w imieniu chłopaka czy dziewczyny?

To oczywiście tylko kilka pytań, ale na razie starczą, aby zacząć pisać :)